Dynamika współczesnych rynków pracy – model tradycyjny a nowoczesny

Współczesna praca znacząco różni się od dawnego modelu. Nowoczesne środowisko pracy ma zróżnicowaną siłę roboczą, coraz lepiej reaguje na problemy i jest mniej związane z fizycznymi lokalizacjami. Pracownicy korzystają teraz z nowoczesnego oprogramowania do współpracy, takiego jak Skype i Dokumenty Google, aby skuteczniej komunikować się ze współpracownikami na całym świecie w czasie rzeczywistym.

Świat pracy przechodzi na naszych oczach dramatyczne zmiany. Przemiana ta wynika głównie z kilku trendów, które fundamentalnie zmieniają strukturę talentów i pracy: innowacje technologiczne, zmiany demograficzne i globalizacja. Firmy mogą szybko się rozwijać dzięki cyfrowej transformacji, która zaciera ich granice i rzuca wyzwanie tradycyjnym wzorcom produkcyjnym. Rozwój firmy zajmującej się platformą cyfrową oznacza, że efekty technologiczne docierają do większej liczby osób szybciej niż kiedykolwiek wcześniej.

Charakter pracy pracownika najlepiej zdefiniować jako rodzaj wykonywanej przez niego pracy. Może to odnosić się do podstawowych codziennych zadań wykonywanych w ramach pracy i może odnosić się do innych nierutynowych zadań, które mogą być wymagane.

Ludzie zmuszeni do pracowania w znacznie zderegulowanych, elastycznych warunkach, pozbawieni są pewnych cech, jakimi cieszyli się pracownicy na tradycyjnych rynkach pracy. Życie korporacyjne traktuje pracowników tymczasowych i dorywczych na gorszych zasadach niż osoby zatrudnione na stałe, przywiązane do firmy. Osoby takie mają bardzo ograniczone związki ze stosunkami produkcji, przez co mają marginalny wpływ na miejsce pracy. Elastyczny rynek pracy zmniejsza liczbę osób objętych ochroną zatrudnienia. Kariera zorientowana na projekty, choć może dawać satysfakcję, nie gwarantuje stabilności.

Charakterystyczną cechą współczesnych gospodarek jest promowanie zatrudnienia w niepełnym wymiarze godzin. Takie są koszty oparcia gospodarki na sektorze usług. Pracownicy niepełnoetatowi stanowią dziś ogromną część siły roboczej w rozwiniętych krajach. Wiele osób przechodzi obecnie na samozatrudnienie.

Rynki pracy i struktura zatrudnienia dynamicznie się zmieniają. Jest to normalne. Ludzie muszą się do tego dostosować. XXI wiek wytworzył nowe standardy zatrudnienia, które wydają się być w wielu sferach zmianami nieodwracalnymi. Powrót do poprzedniego modelu paternalistycznego laburyzmu jest niemożliwy lub bardzo mało prawdopodobny. Zmiany cywilizacyjną są nieodracalne.